11. August 2018
پنچری تراکتور کهکشانی در آزادی با پرده‌های ناامیدی/ سیستم توشاک، تاکتیک قهرمانی است یا سقوط؟!
تراکتورسازی در برابر استقلال هیچ حریفی برای گفتن نداشت تا هیچ حرفی هم برای نتیجه بدست آمده باقی نماند.
تراکتورسازی در شبی که از حمایت حداکثری هوادارانش برخوردار بود و آنها تقریبا نیمی از سکوهای ورزشگاه آزادی را به تصاحب خود درآورده بودند، نمایش بسیار ضعیفی مقابل استقلال ارائه کرد بطوریکه سرخ‌پوشان حرفی برای گفتن نداشتند تا اولین باخت خود را با توشاک با سنگینی هرچه تمام‌تر ثبت کنند. اما آنچه در بازی شب گذشته از تیم تراکتورسازی مشاهده شد، تیمی ناهماهنگ، پراشتباه، متزلزل و نآماده با تمامی توصیفات یک تیم ضعیف و شکننده بود که تداعی‌گر روزهای تلخ و کابوس‌وار لیگ هجدهم شد و به نظر می‌رسد این کابوس همچنان از تراکتور رخت برنبسته است.
واقعیت این است که در این سه بازی که سرخ‌پوشان انجام دادند اگر امتیازی به دست آمده است، درنهایت خوش‌شانسی بوده و تراکتور هیچ چیزی برای عرضه روی بشقاب درجهت کسب امتیاز نداشته است! در هفته اول، تک به تکی که فروزان می‌گیرد مانع از شکست تیم در نفت مسجد سلیمان می‌شود، در بازی با نساجی بازهم فروزان چند واکنش فوق‌العاده نشان می‌دهد تا دوباره ناجی تیم باشد اما در مصاف سوم فروزان هم کاری از دستش برنیامد تا نهایتا تراکتور سنگین‌ترین شکست خود را از زمان بازگشت به رقابت‌های لیگ برتر برابر استقلال بچشد.
نکته ناامیدکننده‌تر اینکه تراکتورسازی در دو هفته اول مقابل حریفانی امتیاز از دست داد که اولین و دومین حضور خود را در لیگ برتر تجربه می‌کنند. همچنین بازیکنان این تیم از آمادگی جسمانی و روحی و روانی لازم برای حضور در میادین برخوردار نیستند بخصوص در خط دفاعی که در این سه هفته بطور میانگین حداقل دو اشتباه فردی مرگبار برای یاران تدافعی این تیم در هر بازی به ثبت رسیده است و این خطاهای فردی فراوان، خط دفاعی را به پاشنه آشیل سرخ‌پوشان تبدیل کرده است و از همین رو است که هر هجومی از سوی حریفان رنگ و بوی گل می‌دهد.
هرچند این باخت با کلماتی چون ناآمادگی، ناهماهنگی و اشتباهات فردی قابل توجیه است اما در نوع بازی تیم تراکتورسازی و بخصوص در نقل و انتقالات این تیم اشکالاتی آشکار و عواملی بسیار نگران‌کننده دیده می‌شود و بی‌دلیل نیست که تیم کهکشانی و پرستاره توشاک یک شبه از عرش به فرش فرود آمده و در پایان هفته سوم به رده غیرمنتظره پانزدهم جدول تکیه زد تا دیگر کسی حداقل برای این سه بازی روی این تیم به عنوان مدعی قهرمانی حساب باز نکند.
بدون‌شک، یکی از این نگرانی‌ها شیوه بازی تراکتور است که فاقد ابزار و قدرت لازم بوده و توشاک درحالی بر سیستم 2-5-3 (سه - پنج - دو) لوزی شکل اصرار می‌ورزد که بازیکنانی با چنین خصوصیات برای پیاده کردن آن را ندارد. آرایشی که حیات آن به پیستون‌هایش وابسته است و پیدا کردن جواب برای این سوال که آیا بازیکنی مثل رضا شربتی دارای چنین توانایی است بسیار سخت می‌باشد. بطورکلی این سیستم در صورت نبود پیستون‌های آماده و پرتوان، فضای مخاطره‌آمیز بیشتری به حریفان می‌دهد و بازی تراکتورسازی با چنین سیستمی به مثابه خودکشی می‌ماند تا تاکتیک مناسب برای قهرمانی!
از سویی دیگر، اگر نقل و انتقالات تیم تراکتورسازی را هم به صورت دقیق بررسی کنیم، این تیم در پست‌هایی که بازیکنان کلیدی خود را از دست داد نیز نتوانست پوشش لازم را انجام بدهد و خریدهای بی حساب و کتاب موجب شده است تا در همین ابتدای فصل با مشکلات عدیده‌ای روبرو شود. به عنوان مثال تراکتورسازان درحالی موفق به جذب جانشینی مناسب برای ایرانپوریان در سمت راست دفاعی خود نشدند که در این سال‌ها متکی به این بازیکن بودند و اکثر حملات سرخ‌پوشان نیز از همین جناح ترتیب داده می‌شد؛ یا خود مهدی کیانی که در میانه میدان جای خالی او کاملا احساس می‌شود.
از این دو پرده ناامیدی که بگذریم توشاک نیز برخلاف کارنامه پرزرق و برقش موضع ضعف نشان می‌دهد و به نظر می‌رسد کار به مراتب دشوارتری در تیم تراکتورسازی خواهد داشت. او که می‌گوید هنرش در عرصه مربیگری تولید بازیکن از محصولات باشگاه است، فکر اینکه با ستارگانی که در اختیار دارد، بخواهد چنین ایده‌ای را در تیم تراکتورسازی به اجرا بگذارد کمی غیرقابل تصور و دور از ذهن است و حتی ممکن است وی زمان لازم برای چنین اقدامی را هم نداشته باشد!
در پایان باید عنوان کرد شاید قضاوت این تراکتور بسیار زود باشد اما نکاتی که در فوق بدان اشاره شد مشکلاتی نیستند که به زودی قابل حل باشند و باید دید چه سرنوشتی در انتظار این تیم در لیگ هجدهم خواهد بود و آیا سرخ‌پوشان راهی برای رهایی از ادامه روزهای تلخ‌شان در لیگ هفدهم که با بحران محرومیت از نقل و انتقالات آغاز شد و حالا با مالک متمول و تیم غنی خود تداوم یافته است، پیدا خواهند کرد یا خیر؟
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آناج